Oisterwijk ging met een enorme kater terug naar de bossen en de vennen. De scheidsrechter van dienst was daar volledig debet aan. De altijd arrogant en marchanderende opererende heer Vorstenbosch vond het weer eens nodig om "Man of the Match" te worden. Hij liet maarliefst 12 minuten doorspelen totdat de volgens hem verdiende gelijkmaker eindelijk op het bord kon worden bijgeschreven, een schandalige vertoning. De rood-witten kwamen wederom goed uit de startblokken, de eerste mogelijkheid was direct raak. Kenny Staps werd na acht minuten knap vrijgespeeld en schoot hard op de Bladelse doel. Invalkracht Sjoerd Wijnen kon de bal niet klem houden zodat Abdullah Gül vanuit de rebound de 0-1 op het scorebord kon brengen. De fase daarna had Bladella het betere van het spel doordat Oisterwijk slordig was met het balbezit. Uit het niets kon de radioman de gelijkmaker van Jeroen Schilders aankondigen. Joris Hermans werd buiten het strafschopgebied gevloerd, Vorstenbosch zag echter vanaf veertig meter dat het binnen de beruchte lijnen was en wees naar de stip. De aanvoerder van Bladella maakte geen fout en schoot hard en droog binnen, 1-1. Bladella was na dit doelpunt de dreigendere ploeg maar kon evenals Oisterwijk niet echt een vuist maken. Het spelbeeld was niet echt iets om warm van te worden, beide ploegen bakten er eigenlijk maar weinig van. Toch kwam Oisterwijk na een fraaie combinatie door het hart van de Bladelse verdediging op voorsprong. Johnny Braat kon alleen op Sjoerd Wijnen afgaan die in eerste instantie bekwaam redde, uit de kluts kwam de bal echter voor de voeten van Kenny Staps die simpel de 1-2 tegen de touwen kon schieten. De rood-witten konden na deze meevaller met een goed gevoel de kleedkamer op gaan zoeken. Na de thee probeerde Bladella van alles om de gelijkmaker te produceren maar het enige gevaar kwam via vrije trappen van Jeroen Schilders. Oisterwijk probeerde via de counter de genadeklap uit te delen maar was niet bij machte om echt gevaarlijk te worden. De beste kans op de 1-3 was voor Roy Netten, hij faalde echter oog in oog met Sjoerd Wijnen. In de slotfase deed Oisterwijk er alles aan om de drie felbegeerde punten mee naar huis te nemen, het rekende daarbij buiten de blessuretijd van 14 minuten die Vorstenbosch in gedachte had. In de "slotminuut" stond de mee naar voren opgestoomde Jeroen Schilders op de goede plaats om de 2-2 binnen te koppen. Scheidsrechter Vorstenbosch kon zich maar net inhouden om niet mee te juichen met de uitzinnige Bladelnaren. Daarna was het natuurlijk snel afgelopen en bleef Oisterwijk achter met een gruwelijke kater. De uitslag was overigens niet onverdiend, beide ploegen verdienden eigenlijk niet meer dan een punt voor de moeite. De manier waarop, was zoals u uit dit verslag wel kunt opmaken, zeer frustrerend.